តើអ្នកណាដែលមានហានិភ័យខ្ពស់ក្នុងការឆ្លងមេរោគផ្លូវដង្ហើម?

Safetynet Respiratory Infection

វាស្ទើរតែមិនអាចទៅរួចទេក្នុងការជៀសវាងពីមេរោគនិងបាក់តេរី ប៉ុន្តែកត្តាហានិភ័យមួយចំនួនបង្កើនឱកាសនៃការវិវត្តទៅជាការឆ្លងមេរោគផ្លូវដង្ហើមយ៉ាងស្រួចស្រាវ។

ប្រព័ន្ធភាពស៊ាំរបស់កុមារនិងមនុស្សវ័យចំណាស់ងាយនឹងរងគ្រោះដោយសារវីរុស។

ជាពិសេសកុមារងាយប្រឈមនឹងគ្រោះថ្នាក់ដោយសារពួកគេមានទំនាក់ទំនងជាប្រចាំជាមួយក្មេងៗដទៃទៀតដែលអាចជាអ្នកផ្ទុកវីរុស។ ជារឿយៗក្មេងៗមិនត្រូវបានលាងដៃឱ្យបានទៀងទាត់ទេ។ ពួកគេក៏ងាយនឹងត្រដុសភ្នែករបស់ពួកគេហើយដាក់ម្រាមដៃរបស់ពួកគេនៅក្នុងមាត់របស់ពួកគេដែលបណ្តាលឱ្យមានការរីករាលដាលនៃវីរុស។

 អ្នកដែលមានប្រព័ន្ធភាពស៊ាំចុះខ្សោយដោយសារជំងឺផ្សេងទៀតគឺមានហានិភ័យខ្ពស់។ 

សញ្ញានិងរោគសញ្ញា

រោគសញ្ញាដំបូងនៃការឆ្លងមេរោគផ្លូវដង្ហើមច្រើនតែលេចឡើងនៅច្រមុះនិងសួតផ្នែកខាងលើ។ រោគសញ្ញាផ្សេងទៀតរួមមាន៖

  • ការកកស្ទះទាំងក្នុងប្រហោងឆ្អឹងច្រមុះឬសួត
  • ហៀរ​សំបោរ
  • ក្អក
  • ឈឺ​ក
  • ឈឺខ្លួន
  • អស់កម្លាំង

ប្រសិនបើជំងឺនេះកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរវាអាចនឹងមានគ្រុនក្តៅខ្លាំងនិងញាក់។ រោគសញ្ញាធ្ងន់ធ្ងរផ្សេងទៀតគឺ

  • ពិបាកដកដង្ហើម
  • វិលមុខ
  • កម្រិតអុកស៊ីសែននៅក្នុងឈាមទាប
  • បាត់បង់ស្មារតី

ការការពារ

ទោះបីជាមូលហេតុភាគច្រើននៃការឆ្លងមេរោគផ្លូវដង្ហើម មិនអាចព្យាបាលបានក៏ដោយ ការបង្ការគឺជាវិធីសាស្ត្រល្អបំផុតដើម្បីបញ្ចៀសការឆ្លងមេរោគផ្លូវដង្ហើមដែលមានគ្រោះថ្នាក់នេះ។ សូមអនុវត្តអនាម័យល្អដូចខាងក្រោមៈ

  • លាងដៃឱ្យបានញឹកញាប់ជាពិសេសបន្ទាប់ពីបាននៅកន្លែងសាធារណៈ
  • តែងតែកណ្តាស់ទៅក្នុងកែងដៃអាវឬក្នុងក្រដាសអនាម័យ ទោះបីជាវាមិនអាចជួយសម្រាលដល់ជំងឺដល់អ្នកជំងឺក៏ដោយ ក៏វាអាចការពារការរីករាលដាលនៃជំងឺឆ្លងដែរ
  • ជៀសវាងការប៉ះពាល់មុខរបស់អ្នកណាម្នាក់ជាពិសេសភ្នែកនិងមាត់ដើម្បីការពារកុំអោយមេរោគចូលទៅក្នុងប្រព័ន្ធការពាររាង្គកាយរបស់អ្នក

* រាល់មាតិកាដែលបានផ្សព្វផ្សាយគឺសម្រាប់គោលបំណងចែករំលែកព័ត៌មានទូទៅតែប៉ុណ្ណោះ ហើយមិនគួរត្រូវបានបកស្រាយថាជាដំបូន្មានវេជ្ជសាស្រ្តឡើយ។