វាស្ទើរតែមិនអាចទៅរួចទេក្នុងការជៀសវាងពីមេរោគនិងបាក់តេរី ប៉ុន្តែកត្តាហានិភ័យមួយចំនួនបង្កើនឱកាសនៃការវិវត្តទៅជាការឆ្លងមេរោគផ្លូវដង្ហើមយ៉ាងស្រួចស្រាវ។
ប្រព័ន្ធភាពស៊ាំរបស់កុមារនិងមនុស្សវ័យចំណាស់ងាយនឹងរងគ្រោះដោយសារវីរុស។
ជាពិសេសកុមារងាយប្រឈមនឹងគ្រោះថ្នាក់ដោយសារពួកគេមានទំនាក់ទំនងជាប្រចាំជាមួយក្មេងៗដទៃទៀតដែលអាចជាអ្នកផ្ទុកវីរុស។ ជារឿយៗក្មេងៗមិនត្រូវបានលាងដៃឱ្យបានទៀងទាត់ទេ។ ពួកគេក៏ងាយនឹងត្រដុសភ្នែករបស់ពួកគេហើយដាក់ម្រាមដៃរបស់ពួកគេនៅក្នុងមាត់របស់ពួកគេដែលបណ្តាលឱ្យមានការរីករាលដាលនៃវីរុស។
អ្នកដែលមានប្រព័ន្ធភាពស៊ាំចុះខ្សោយដោយសារជំងឺផ្សេងទៀតគឺមានហានិភ័យខ្ពស់។
សញ្ញានិងរោគសញ្ញា
រោគសញ្ញាដំបូងនៃការឆ្លងមេរោគផ្លូវដង្ហើមច្រើនតែលេចឡើងនៅច្រមុះនិងសួតផ្នែកខាងលើ។ រោគសញ្ញាផ្សេងទៀតរួមមាន៖
- ការកកស្ទះទាំងក្នុងប្រហោងឆ្អឹងច្រមុះឬសួត
- ហៀរសំបោរ
- ក្អក
- ឈឺក
- ឈឺខ្លួន
- អស់កម្លាំង
ប្រសិនបើជំងឺនេះកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរវាអាចនឹងមានគ្រុនក្តៅខ្លាំងនិងញាក់។ រោគសញ្ញាធ្ងន់ធ្ងរផ្សេងទៀតគឺ
- ពិបាកដកដង្ហើម
- វិលមុខ
- កម្រិតអុកស៊ីសែននៅក្នុងឈាមទាប
- បាត់បង់ស្មារតី
ការការពារ
ទោះបីជាមូលហេតុភាគច្រើននៃការឆ្លងមេរោគផ្លូវដង្ហើម មិនអាចព្យាបាលបានក៏ដោយ ការបង្ការគឺជាវិធីសាស្ត្រល្អបំផុតដើម្បីបញ្ចៀសការឆ្លងមេរោគផ្លូវដង្ហើមដែលមានគ្រោះថ្នាក់នេះ។ សូមអនុវត្តអនាម័យល្អដូចខាងក្រោមៈ
- លាងដៃឱ្យបានញឹកញាប់ជាពិសេសបន្ទាប់ពីបាននៅកន្លែងសាធារណៈ
- តែងតែកណ្តាស់ទៅក្នុងកែងដៃអាវឬក្នុងក្រដាសអនាម័យ ទោះបីជាវាមិនអាចជួយសម្រាលដល់ជំងឺដល់អ្នកជំងឺក៏ដោយ ក៏វាអាចការពារការរីករាលដាលនៃជំងឺឆ្លងដែរ
- ជៀសវាងការប៉ះពាល់មុខរបស់អ្នកណាម្នាក់ជាពិសេសភ្នែកនិងមាត់ដើម្បីការពារកុំអោយមេរោគចូលទៅក្នុងប្រព័ន្ធការពាររាង្គកាយរបស់អ្នក
* រាល់មាតិកាដែលបានផ្សព្វផ្សាយគឺសម្រាប់គោលបំណងចែករំលែកព័ត៌មានទូទៅតែប៉ុណ្ណោះ ហើយមិនគួរត្រូវបានបកស្រាយថាជាដំបូន្មានវេជ្ជសាស្រ្តឡើយ។